Make Action Great Again / G20

Bez rĂłĹźnicy, na kogo gĹosujesz i jakie sÄ twoje polityczne sympatie, czy psioczysz na kapitalizm i przyklejasz siÄ rankiem do asfaltu na drodze szybkiego ruchu, czy pod choinkÄ kupujesz rodzinie proszkowe gaĹnice, na filmach o amerykaĹskim prezydencie moĹźesz bezkarnie â jak mawiaĹ niegdyĹ nieodĹźaĹowany Zygmunt KaĹuĹźyĹski â bawiÄ siÄ niczym prosiÄ. To ten typ bohatera kina akcji, ktĂłry sam jeden

Apr 9, 2025 - 18:23

Bez rĂłĹźnicy, na kogo gĹosujesz i jakie sÄ twoje polityczne sympatie, czy psioczysz na kapitalizm i przyklejasz siÄ rankiem do asfaltu na drodze szybkiego ruchu, czy pod choinkÄ kupujesz rodzinie proszkowe gaĹnice, na filmach o amerykaĹskim prezydencie moĹźesz bezkarnie â jak mawiaĹ niegdyĹ nieodĹźaĹowany Zygmunt KaĹuĹźyĹski â bawiÄ siÄ niczym prosiÄ. To ten typ bohatera kina akcji, ktĂłry sam jeden potrafi nakopaÄ do tyĹka terrorystom atakujÄcym BiaĹy Dom i porywajÄcym Air Force One, samym spiczem poderwaÄ narĂłd do boju z obcymi i do odbudowy kraju po ataku obcych oraz poradziÄ sobie w leĹnej gĹuszy nie gorzej niĹź John Rambo. I nie sÄ to bynajmniej przykĹady wyssane z palca, ale parÄ migawek z ostatnich trzydziestu lat hollywoodzkiego kina. JuĹź dawno uczyniĹo ono najpotÄĹźniejszego czĹowieka na Ĺwiecie faktycznie potÄĹźnym â nawet jeĹli nie ma pod rÄkÄ czerwonego guzika. Ale maĹo kto byĹby w tej roli rĂłwnie wiarygodny, co Viola Davis, ktĂłra na twarzy wypisane ma, Ĺźe lepiej z niÄ nie zadzieraÄ. Aktorka zgarnÄĹa juĹź w karierze chyba wszystkie nagrody, jakie da siÄ w ogĂłle w tym zawodzie zgarnÄÄ. MogĹa wiÄc sobie zagraÄ amerykaĹskÄ prezydentkÄ, a co. Ujmy jej to nie przyniesie, mimo stopniowej i konsekwentnej deterioracji rzeczonego urzÄdu. Davis gra jednak na wydechu, niewÄtpliwie myĹlÄc o przelewie, ktĂłry zapewne wart byĹ tego trudu. Widz, ktĂłry za seans pieniÄdzy nie dostanie, wrÄcz przeciwnie: bÄdzie musiaĹ za niego zapĹaciÄ, nie ma jednak Ĺźadnego powodu, aby siÄ mÄczyÄ. Frajda z ekranu bowiem nie bije â bije tylko Davis. Ale bez przekonania, sennie, Ĺźeby nie rzec sztucznie, tak jak sztuczne sÄ psychotyczne uĹmiechy wcielajÄcego siÄ w czarny charakter Antonyâego Starra. Oboje wyglÄdajÄ tutaj, jakby robili dobrÄ minÄ do zĹej gry, ale nawet to maskowanie siÄ niespecjalnie im wychodzi. ReĹźyserka Patricia Riggen z kinem akcji wczeĹniej do czynienia nie miaĹa i choÄ od czegoĹ trzeba zaczÄÄ, jest kompletnie pogubiona. Jej film to nic innego jak kolejny klon "Szklanej puĹapki", moĹźe i odlegĹy (tak jak i od tamtej epoki zdÄĹźyĹ oddaliÄ siÄ dawno sam gatunek), ale mimo mutacji nie sposĂłb nie rozpoznaÄ szablonu. Czyli: prezydentka Danielle Sutton (Davis) leci z rodzinÄ na szczyt G20, gdzie jej zadaniem jest przekonaÄ politycznÄ ĹmietankÄ z caĹego Ĺwiata o koniecznoĹci reformy globalnego sektora finansowego. OkazjÄ do swoistej wolty monetarnej dostrzega w tym byĹy agent, a obecny terrorysta Rutledge (Starr). Przy pomocy narzÄdzi oferowanych przez sztucznÄ inteligencjÄ mÄĹźczyzna zamierza podkopaÄ autorytety przywĂłdcĂłw obecnych na walnym spotkaniu w Kapsztadzie i nabiÄ sobie portfel bitcoinami. Tyle Ĺźe najpierw musi przejÄÄ kontrolÄ nad najpilniej strzeĹźonym budynkiem na Ziemi â hotelem, w ktĂłrym odbywa siÄ konferencja. Co zajmuje mu kilka minut. Ale Sutton udaje siÄ zwiaÄ razem z wiernym bodyguardem, brytyjskim premierem, szefowÄ jednej z waĹźnych instytucji finansowych i koreaĹskÄ pierwsza damÄ. DruĹźyna ta bÄdzie przeciskaÄ siÄ przez szyby, chowaÄ za poprzewracanymi stolikami i uciekaÄ czym prÄdzej z infiltrowanych pomieszczeĹ. Do czasu. Bo Danielle, zanim zaĹoĹźyĹa sukienkÄ, nosiĹa mundur i zna niejednÄ sztuczkÄ rodem z frontu. Przechodzi wiÄc do kontrataku. Co zaskakujÄce, wĹaĹnie wtedy film osiada wygodnie na mieliĹşnie i moĹci siÄ tam juĹź do samego koĹca. Davis nie nadaje siÄ kompletnie na bohaterkÄ kinetycznego kina akcji, dlatego jej obowiÄzki przez dĹuĹźszy czas dĹşwiga prywatny ochroniarz Manny (RamĂłn RodrĂguez). Tyle Ĺźe to papierowa wycinanka, a nie peĹnokrwisty bohater, wiÄc rĂłwnie dobrze na ekranie mogliby naparzaÄ siÄ statyĹci. Nieco ciekawszy wydaje siÄ wÄtek mÄĹźa (Anthony Anderson) i dzieci Danielle, ktĂłrzy usiĹujÄ uciec z hotelu, korzystajÄc wyĹÄcznie z przypadku i komputerowych umiejÄtnoĹci obeznanej z technikÄ nastolatki. RĂłwnieĹź ta odnoga fabularna szybko drÄtwieje. Brakuje "G20" choÄby pojedynczego elementu, ktĂłry pozwoliĹby albo przejÄÄ siÄ losem wszystkich tych dygnitarzy, albo chociaĹź przykuĹ uwagÄ niezĹÄ realizacjÄ scen strzelanin czy dobrÄ choreografiÄ bijatyk. Niestety, te prezentujÄ siÄ sĹabo, na poziomie kosza z przecenionymi pĹytami. Teraz jednak nie trzeba ich znosiÄ do domu z hipermarketu, bo platformy streamingowe zalewajÄ nas treĹciami poĹledniej jakoĹci, bÄdÄcymi czystÄ stratÄ czasu. "G20" to przypadek akcyjniaka wyprodukowanego przez zespĂłĹ poruszajÄcy siÄ caĹkiem po omacku, niemajÄcy pojÄcia, co czyni takie kino przynajmniej zjadliwym. Niestety, sama Viola Davis nie uratuje ani Ĺwiata, ani tego filmu.

Czytaj Więcej