Skincare / Grafted

PiÄkno tkwi podobno wyĹÄcznie w oku patrzÄcego. Brzydota najwyraĹşniej rĂłwnieĹź. Bo choÄ nikt nie wydaje siÄ zwracaÄ najmniejszej uwagi na rĂłĹźowawe znamiÄ na twarzy chiĹskiej studentki Wei (Joyena Sun), to jest to istne przekleĹstwo jej Ĺźycia. Odziedziczone zresztÄ po ojcu, naukowcu tyleĹź genialnym, co â jak bezlitoĹnie wymaga gatunek horroru â szalonym. MÄĹźczyzna wynalazĹ bowiem formuĹÄ pozwalajÄcÄ

Feb 14, 2025 - 15:54

PiÄkno tkwi podobno wyĹÄcznie w oku patrzÄcego. Brzydota najwyraĹşniej rĂłwnieĹź. Bo choÄ nikt nie wydaje siÄ zwracaÄ najmniejszej uwagi na rĂłĹźowawe znamiÄ na twarzy chiĹskiej studentki Wei (Joyena Sun), to jest to istne przekleĹstwo jej Ĺźycia. Odziedziczone zresztÄ po ojcu, naukowcu tyleĹź genialnym, co â jak bezlitoĹnie wymaga gatunek horroru â szalonym. MÄĹźczyzna wynalazĹ bowiem formuĹÄ pozwalajÄcÄ na bĹyskawiczne uporanie siÄ z dermatologicznymi niedogodnoĹciami, majÄcÄ jednak zabĂłjcze skutki uboczne. ParÄ lat po jego Ĺmierci dorosĹa juĹź dziewczyna emigruje do nie tak znowu dalekiej Nowej Zelandii, gdzie lÄduje pod skrzydĹami dalszej rodziny, a jednoczeĹnie na spoĹecznym marginesie. Bynajmniej nie z powodu owej skazy â ktĂłra staje siÄ obsesjÄ dziewczyny i zarazem jednym jej motywatorem do kontynuowania ojcowskich badaĹ â ale kulturowej innoĹci W tym Ĺwietle, co zaskakujÄce, "Grafted" â horror peĹnÄ gÄbÄ (a raczej peĹnymi gÄbami, o czym za moment) â staje siÄ swojego rodzaju opisem imigranckiego doĹwiadczenia i bolesnego zderzenia ze ĹcianÄ asymilacji. Wei bowiem nie kĹopocze siÄ zbytnio przystosowaniem do panujÄcych w jej nowej ojczyĹşnie zwyczajĂłw. Jej inicjacja nie interesuje teĹź nominalnie opiekujÄcej siÄ niÄ kuzynki ani jej przyjaciĂłĹek, jakby Ĺźywcem wyciÄgniÄtych z amerykaĹskiego filmu licealnego. Trop ten zresztÄ prÄdko zostaje zapomniany na rzecz swoistych matrioszek grozy. Bo kiedy juĹź genialna studentka odtworzy leczniczÄ formuĹÄ, rozpoczyna siÄ body horror o kradzieĹźy toĹźsamoĹci i slasher majÄcy wiÄcej stycznych z "DĹuĹźnikiem" niĹź z "SubstancjÄ". Nie jest to jednak Ĺźaden zarzut â bynajmniej. Debiutantka Sasha Rainbow prowadzi narracjÄ drĹźÄcymi z ekscytacji rÄkoma, jakby nie mogÄc siÄ doczekaÄ, aĹź porzuci wszystkie te spoĹeczno-kulturowe nudziarstwa o etnicznej toĹźsamoĹci i zajmie siÄ makabreskÄ. Bije w "Grafted" serce drugoligowego horroru, ale znajomoĹÄ puĹapek konwencji pomaga reĹźyserce posklejaÄ do kupy rozlatujÄcÄ siÄ na wysokoĹci drugiego aktu fabuĹÄ w cokolwiek tragikomicznym finale. Zakrawa to niemal na cud, jako Ĺźe kiedy debiutantka odpina wrotki, praktycznie przestaje interesowaÄ jÄ warstwa treĹciowa. Rainbow bezceremonialnie wyrzuca do kosza zarysowywane wczeĹniej portrety charakterologiczne, redukujÄc postacie do gatunkowych typĂłw. A raczej posĹuguje siÄ uproszczonÄ dychotomiÄ i dzieli dziewczyny na oprawczyniÄ i jej ofiary. PodporzÄdkowujÄc swĂłj film czystemu efektowi wizualnemu i emocjonalnemu, Rainbow osiÄga caĹkiem niezĹe rezultaty na pĹaszczyĹşnie zgrywy i popisu, ale pozbawia przy tym swĂłj film ciÄĹźaru tematycznego i refleksji. MoĹźna siÄ spieraÄ, czy taki horror jak "Grafted" w ogĂłle jej potrzebuje, bo przecieĹź zabawa z wycinajÄcÄ ludziom twarze Wei, przyjmujÄcÄ kolejne osobowoĹci, ktĂłrych musi siÄ nauczyÄ takĹźe na poziomie emisji gĹosu i naturalnoĹci gestu, jest przednia. CzuÄ jednak zmarnowany potencjaĹ i szansÄ na jakÄkolwiek gÄstszÄ wypowiedĹş. Niekoniecznie siÄgajÄcÄ spraw politycznie czy psychologicznie waĹźkich, raczej tych ogĂłlnoludzkich, na poziomie nawet i naskĂłrkowym: jak paraliĹźujÄce poczucie wstydu, awersja do wĹasnego odbicia, radzenie sobie z akceptacjÄ i presjÄ rĂłwieĹniczek. Okazuje siÄ jednak, Ĺźe krĂłlowa jest naga, stÄd teĹź â podobnie jak jej bohaterka â Ĺźeby okreĹliÄ wĹasnÄ toĹźsamoĹÄ, Rainbow potrzebuje siÄgaÄ po rozwiÄzania podpatrzone gdzie indziej i u innych. Co, dodajmy, w horrorze uchodzi na sucho, a w tym wypadku moĹźe raczej na mokro â bo krew leje siÄ tu gÄsto i czÄsto. "Grafted" korzysta z dobrodziejstw oferowanych przez kino dla dorosĹych i z luboĹciÄ pozwala Wei znÄcaÄ siÄ nad zabijanymi dla ich skĂłry dziewczynami. Im dalej w film, tym bardziej studentka traci kontakt z rzeczywistoĹciÄ. I chyba powinniĹmy jej nawet wspĂłĹczuÄ, bo to przecieĹź wykorzeniona, zagubiona, wyszydzana sierota w nieswoim kraju i wĹrĂłd nieswoich ludzi. Ale Rainbow nie precyzuje przy tym, dlaczego wĹaĹciwie mielibyĹmy empatyzowaÄ z nakreĹlonÄ grubym markerem Wei. Koniec koĹcĂłw frenetyczne miejscami aĹź do przesady "Grafted" to rzecz godna uwagi i obejrzenia, seansowi towarzyszy jednak poczucie Ĺźalu. Nie wobec tego, co faktycznie widzimy na ekranie, lecz tego, co moglibyĹmy na nim zobaczyÄ, gdyby wykorzystano peĹen potencjaĹ pomysĹu. Tak czy siak, zapiszmy sobie na przyszĹoĹÄ nazwisko Rainbow.

Czytaj Więcej